Beste,

jullie weten hoe ik erover denk hé.
over identiteit, perceptie en stereotypen kunnen we lang doorbomen. maar wat voor mij belangrijk is, is te kunnen schrijven. iets zeggen.
iets zeggen dat relevant is, hoop ik.
moet ik me dan nog gaan bezig houden met randfenomenen? hoe ik wordt gezien, hoe er op mij wordt gereageerd, is dat mijn verantwoordelijkheid?
moet ik proberen te veranderen wat mensen over mij denken?
ik ben eerder geneigd om te zeggen, neen.
tegen racisme reageer ik uiteraard.
heb ook geen zin om ingeschakeld te worden in een groots volksopvoedkundig project.
het enige dat ik wil is een verhaal vertellen.
vanuit het standpunt van mijn personages.
sommigen zullen er iets aan hebben, anderen zullen het onzin vinden. anderen zullen denken dat ik voorgetrokken word omwille van mijn afkomst.
ik wil daar wel over in debat treden, maar het belangrijkste blijft dat schrijven. hoe kan ik meer tijd krijgen om te schrijven, hoe zorg ik ervoor dat ik niet voortdurend het gevoel heb dat dat schrijven zo ergens aan de rand van mijn leven gebeurd, terwijl ik daar eigenlijk fulltime mee bezig wil zijn, serieus?
ik wil ook een eerlijke beoordeling krijgen op mijn geschrijf. niet zeggen dat het fantastisch is terwijl het misschien gênant slecht geschreven is.
en dus, nog steeds hetzelfde dat ik blijf zeggen, go for it!
schrijven, dat is wat telt, de rest is bijzaak. en profiteer van de kansen die je krijgt, gebeurt ook niet elke dag.

Rachida